Inhaalslagen zijn niet gebaat bij ziekte, da’s duidelijk. Ik geloof dat ik verder achter loop in de beantwoording van vijftig vragen over boeken dan ooit.
Sinds de vorige keer dat ik iets over boeken tikte, is mijn venster op de buitenwereld lichtelijk vertroebeld geraakt. Of liever – er ís tijdelijk geen venster meer.
Dat zit zo. Ik bezit een telefoon voor de eenvoudige zaken – een fotootje maken, een tekstje schrijven. Het zenden in zijn meest kale vorm. Van mij naar buiten. Klaar.
Voor de meer fijnzinnige activiteiten heb ik een laptopje. Netbookje, geloof ik dat ik ‘m noemen moet. Dat knipt en plakt net iets makkelijker en ook zaken als bookmarkbeheer krijg ik daar een stuk eenvoudiger voor elkaar.
Afgelopen maandag vond ik het absoluut noodzakelijk om me van huis uit met werk te bemoeien. Nu waren mijn collega’s zich ook al met mijn werk aan het bemoeien, dus maakte ik met mijn handelingen alles alleen maar ingewikkelder en ik besloot heel snel het maar weer op te geven. Ik ging terug naar bed, waar ik om te beginnen nooit uit had moeten komen, laptopje bleef achter op de eettafel.
Toen ik donderdag of zo weer opdook in de echte wereld lag laptopje niet meer waar ik ‘m achter had gelaten. Da’s op zich niet verwonderlijk, hoe kleiner zo’n ding hoe meer je er mee sjouwt, en hoe makkelijker je het even uit je handen legt. Nu had ik sinds maandag geen bemoeienis met ‘m gehad, dat was zeker. Dat maakt twee overblijvende kandidaten: Poes en Echtgenoot. Aangezien Poes op elke vraag ‘miauw’ antwoordt, probeerde ik Echtgenoot. Nee, geen idee, zei hij.
Nu ben ík de chaotische van ons tweeën, maar is Echtgenoot degenen die spullen op merkwaardige plaatsen neerlegt zonder daar een bijzondere herinnering aan te bewaren. Wij hebben het over sleutels in de ijskast, bijvoorbeeld. Dus: ding lag Echtgenoot in de weg, hij was onderweg maar elders en liet het ergens achter.
In mijn speurtocht naar de meest logische combinatie van activiteiten bleef er eentje telkens opduiken. Kranten. Ding aan de kant op de stapel oude kranten. Of oud papier even op de tafel verzameld alvorens het in de container terechtkwam.
En eigenlijk zijn we bij dat scenario gestopt met denken.
Aangezien laptopje in elk geval foetsie is, en ik dus niet bij mijn bookmarks kan, heb ik geen idee meer wáár ik straks dit blogje aan moet kondigen, om trots te zeggen dat ik ook vraag vijf beantwoord heb.
Maar laat ik dat eerst maar eens doen.
Ik ben momenteel verdiept in Pier en Oceaan, van Oek de Jong. Een langslepende vertelling over het leven van Abel, eerst in Friesland, later in Zeeland en ongetwijfeld straks nog ergens anders, ik ben ongeveer halverwege. Plezierig langzaam proza, waarin ruim de tijd wordt genomen om de wereld vanuit Abels gezichtshoek te bekijken.
Voor mezelf ben ik nu een vraag/antwoord dichterbij. Maar als ik dat nergens documenteer, telt het dan wel?
Utopia 
Hopelijk duikt je netbook een dezer dagen gewoon weer op en kun je verder alsof er niets aan de hand was. Maar je kunt in ieder geval je blogje documenteren onder volgende link: http://www.petepel.nl/2013/02/10/50books-vraag-5
Succes met de volgende vragen. Je ligt heus niet zo ver achter.