Gisteren was ik in Haarlem. Dat had niet een bijzonder goede reden. Ik was er al een hele tijd niet geweest, de treinen richting Utrecht deden moeilijk, er was een tentoonstelling in De Hallen waar ik nog niet geweest was. Maar goed, ik doe wel meer zonder goede reden – daar wordt het leven in mijn beleving alleen maar leuker van. De tentoonstelling in De Hallen boeide me maar matig, maar omdat ik nog niet naar huis wilde en ik het te koud vond voor doelloos rondlopen, ging ik de Sint Bavo binnen. Was ik ook alweer een tijd niet geweest, ik neem zelfs dat de vorige keer dat ik er was er sprake was van restauratiewerkzaamheden. Prachtige kerk, natuurlijk. En groot genoeg om een tijdje in rond te dwalen en wat voor je uit te staren. Kerken zijn daar perfect voor – mensen nemen kennelijk aan dat je aan verheven zaken denkt. Dat doe ik zelden, maar ik vind het wel leuk als mensen dat aannemen. Tijdens mijn laatste rondgang kwam ik langs de koffiehoek, die op dat moment niet in functie was. Daar werd mijn blik gevangen door een rood voorwerp, dat er vanuit de verte uitzag als een aardbeientaartje. Bij nader inzien was het een steentje dat kunstig van mozaïek was voorzien. En van een kaartje: deze steen was een onderdeel van een project. Jacqueline Lincewicz dropt elke maand twee van dit soort stenen in de openbare ruimte. Voor de eerlijke vinder. Dat was ik. Althans, na enige twijfel of ik wel het recht had eerlijke vinder te zijn en of er niet een andere eerlijke vinder zou kunnen komen die meer recht had op dit kunstwerkje, besloot ik dat ik dat toch niet wist en dus net zo goed zelf eerlijke vinder zou kunnen zijn. Zo verdween de steen in mijn tas. Thuis zoek ik nog naar de plaats waar de steen het beste tot zijn recht komt. Waar de ochtendzon binnenkomt? Of waar de zon ’s avonds het huis verlaat? In de keuken waar ik het meest zit of in de woonkamer, tussen objecten met emotionele waarde? Ik ben er nog niet uit. Wel heb ik me voorgenomen de steen opnieuw te ‘droppen’ als ik er om de een of andere reden geen goede plaats (meer) voor heb. Met een extra kaartje om uit te leggen waarom het kunstwerkje opnieuw vrij is gelaten.
Utopia 
Wat een ontzettend lief en creatief idee! Gefeliciteerd met je aanwinst, ik zou hem voorlopig koesteren als ik jou was. Misschien vind ik er ooit ook één 🙂