Het mag weer van stal, mijn stokpaardje.
De afgelopen dagen gooiden (zich) vervelende ettertjes grind tegen bussen in de Almeerse Kruidenwijk. Ik begreep dat ze dat al een tijdje deden, niet per se tegen bussen, wel tegen huizen in de buurt en soms ook voorbijgangers, hoewel de buurtbewoners die zich op diverse media uitlaten ook weer niet erg eenduidig zijn in de aard en ernst van de misdragingen.
Natuurlijk, deze types moeten worden aangepakt. Of je je nou verveelt of niet, steentjes in een plantenbak horen gewoon in die plantenbak te blijven en niet tegen de ruit van een bus aangekieperd te worden. Sinds ik, als student, een keer een baksteen op mijn bureau zag verschijnen terwijl ik aan datzelfde bureau zat te werken, is mijn begrip voor stenengooiers niet erg groot, eigenlijk. Ook niet als het om kiezeltjes gaat.
Aan de andere kant zag ik in de media het incident groeien en groeien. Van een groep etters op één pleintje in één Almeerse wijk die overlast veroorzaakt werd het een groep jongeren die compleet Almere terroriseert.
Daarmee maak je het probleem groter en de etters belangrijker. Annie M.G. Schmidt schreef een vers over ene Hendrik Haan die de kraan open had laten staan. De ene buurvrouw vertelde daarover aan de andere, en in elke overdracht werd de overstroming groter. Tot, meen ik, heel Koog aan de Zaan onder water was gelopen. Behalve volgens Hendrik Haan, die liet weten dat het allemaal wel meeviel. Keukenmat beetje nat. Onverwijld opgedweild. Zo gebeurd, zo gedaan. Zei Hendrik Haan.
Ondertussen ga ik nog opgewekt de deur uit zonder me te harnassen en zonder nerveus om me heen te kijken. En ik heb zo het vermoeden dat dat voor het overgrote deel van de Almeerders geldt. Het is hier bepaald geen oorlogsgebied.
In de (sociale) media werd verontwaardigd gereageerd als iemand ook maar suggereerde dat het hier baldadigheid was, verveling, dat de inzet van een buurtwerker of contact met de ouders misschien best kon helpen. Nee, het was Cultuur en Islam en Ramadan en de misdadigers moeten het land uit worden gezet.
Ik ben geen deskundige. Ik begrijp dat het knap vervelend is, om het voorzichtig uit de drukken, als voor je supermarkt altijd een kudde jongeren hangt, van welke achtergrond dan ook. Hoe je het probleem op moet lossen weet ik niet, daar mogen mensen die er verstand van hebben zich over buigen.
Wat ik wel weet is dat je zorgvuldig moet zijn in het gebruik van de juiste term. Als je zegt dat je overlast ervaart van wat te laat op de avond te hard praten op straat, dan snap ik dat je voor het stenengooien een sterker begrip nodig hebt, en dan kom je snel op terrorisme uit. En dat moet je bestrijden, een woord dat het onmogelijk maakt met de jongeren in gesprek te gaan. Dan begrijp ik ook waarom in die akelige sociale media mensen het over een aankomende burgeroorlog hebben. Als het terrorisme door de overheid niet bestreden wordt, dan zou je daar zomaar terecht kunnen komen.
Maar als je te hard praten op straat nou eens gewoon ‘vervelend’ noemt? Dan wordt het stenengooien ‘overlast’. En dan kunnen we ‘terrorisme’ bewaren voor idioten die bommen laten ontploffen in metrostations of machinegeweren leegschieten op een feest en is volgens mij alles weer in proportie.
Utopia 
goed geformuleerd Ernestine. Ik ben het helemaal met je eens,
Niet overdrijven dus,
Als ontheemde Nederlander in de VS, waar tegenwoordig alles ‘war’ is, klinken de woorden van Annie MG Schmidt mij als muziek in de oren. Vooral in de nasleep van een schietpartij die aanleiding is voor velen om de retoriek nog eens op te voeren tot het nivo dat het best tot zijn recht komt op een groot balkon boven een groot plein. En social media? Stop het lezen van de ‘commentaren’. Dat scheelt.
Ik ga het verhaal van Hendrik Haan maar eens vertalen. Dan ben ik klaar voor de komende verkeizingen, als men hier en daar weer eens verteld hoe erg het allemaal is.